the most lonely day of my life

ben sana adım attıkça sen beni ittin
hep gitmek istediğimi sandın
oysa gitmek için bir sürü sebebim vardı
ama gitmedim..
çünkü sevdim...
hep soruyorsun ya "ne kadar" diye..
inanmadığın kadar!

bazen kalbimin parçalara ayrıldığını hissettim
bazen çok mutlu oldum
bazen de çok yalnız
hem de aynı evde olduğumuz halde çok yalnızdım..
çoğu zaman o vazgeçemediğin oyununla benim aramda seçim yapmanı istemek için yanıp tutuştum
çoğu zaman onu bana tercih ettiğini düşündüm
işte o zamanlar kendimi odama kapattım ve gözlerimi kapatıp evde gerçekten de yalnız olduğumu hissettim..
çoğu geceler uykularımdan uyanıp yantarafımı kontrol ettim
hep boştu...
oysaki hep sarılıp uyuyacağım biri vardı hayalim de...
beni gerçekten seven ve gecenin karanlığında yanımda hissedeceğim
yalnızlığıma son verecek biri..
hayallerle gerçekler birbirine uymuyormuş bunu yeniden öğrendim.

şimdi odamda  yalnızım
sen salonda oyun oynarken ben yalnızlık şarkıları mırıldanıyorum
duymasanda......