öyle cümlelerden ne kadar nefret ettiğimi bile bile üstelik...
saat gece yarısıydı ve sen
ben giderken arkamdan öylece baktın
senin benim sevgimi sorguladığın kadar
benimde senin sevgini sorgulama hakkım vardı oysaki
neden ne kadar yaralı olduğumu göremedin ki?
kime güvensem bir bir kayboldular hayatımdan
nasıl emin olabilirim bir gün bırakıp gitmeyeceğine
aklında hep gitmek varken?
şimdi var olan güven temellerim ilk depremde yerle bir oldu
kurduğun cümlelerden çok gitmeme izin vermen acıttı canımı
ne heveslerle beklemiştim bugünü ve yarını
ama her zamanki gibi yine olmadı....
