7 Ekim 2011 Cuma

Yeterrr...

Bazen öyle bir an geliyor ki "yeterrrrrrr" diye çığlık atasım geliyor. Sanki dünyayı sırtımda taşıyormuşum gibi hissediyorum böyle zamanlarda.

Her sabah bari bugün iyi bir şeyler olsun hayatımda diye uyanıyorum. Ama gün içinde bakıyorum ki hiç bir şeyin olacağı yok. Bari kendim bir şeyler yapayım hayatımda bir hareket, bir değişiklik olsun diyorum. Onu da elime yüzüme bulaştırıyorum.

Şu an tek istediğim çekip gidebilmek. Neresi olursa fark etmez insanlıktan uzak bir yer olsa yeter benim için. Telefonumu kapatayım, her şeyi herkesi sileyim hatta öyle bir şey olsun ki hafızam silinsin istiyorum. Kimseyi tanımayayım sanki yeni doğmuşum gibi tertemiz olsun ruhum.

Yada yok olayım bir anda. Hiç kimsenin hayatına girmemiş, hiç var olmamış olayım istiyorum. Bir güç olsa yada bir mucize beni zaman çizgisinden silse, yok etse keşke. Kimsenin hayatında bulunmamış, kimseyi üzmemiş, kimse tarafından sevilmemiş ve nefret edilmemiş olmak istiyorum. Evet tam da bunu istiyorum.
Varlığımı kabul etmesin kimse, herkes beni görmezden gelsin, yokmuşum gibi davransın ben de yok olayım...